به ماه دي، گلستان گفت با برف كه ما را چند حيران ميگذاري بسي باريده‌اي بر گلشن و راغ چه خواهد بود گر زين پس نباري بسي گلبن،‌ كفن پوشيد از تو بسي كردي بخوبان سوگواري شكستي هر چه را ديگر نپيوست زدي هر زخم‌ گشت آن زخم كاري