اين رمان روايت ويراستاري است از دوره سه ماهه همکاري اش با کليساي کاتوليک در گواتمالا، کشوري در آمريکاي لاتين. او وظيفه دارد گزارش هزارو صد صفحه اي کليسا از جنايات ارتش اين کشور و کشتار و شکنجه هزاران روستايي سرخ پوست در جنگ داخلي را ويرايش کند. از همان ابتدا، راوي عميقا تحت تاثير شاعرانگي شهادت هاي شفاهي بوميان، که در اين گزارش ثبت شده، قرار مي گيرد. طوري که کم کم تمام فکر و ذکرش جملات شعرگونه سرخ پوستان جان به در برده مي شود. او دچار پارانويا و وسواس فکري است و ويرايش اين گزارش به طور جدي سلامت رواني اش را تهديد مي کند، اما خطرات ديگري هم در کمينش است، زيرا قاتلان روستاييان همان ژنرال هايي هستند که هنوز در گواتمالا قدرت را به دست دارند...