ديزاين و انسان‌شناسي، در نگاه نخست، دو قلمرو بسيار متفاوت به حساب مي‌آيند. ديزاين +انسان‌شناسي اين تصور را تغيير مي‌دهد و با ارائه روايتي از ميدان انسان‌شناسي ديزاين، که طي دهه‌هاي اخير پيوسته در حال بالندگي بوده است، نحوه تلاقي و درآميزي اين دو رشته متمايز را با يکديگر نشان مي‌دهد. نويسنده مي‌کوشد نيروها و شرايط فراگيري را که به پيدايش انسان‌شناسي ديزاين ياري رسانده‌‌‌اند شناسايي کند و هر يک از اين رشته‌ها را به نحوي روايت مي‌کند که لحظه پيوند و ضرورت همگرايي‌شان با يکديگر در عرصه‌‌‌هاي تجاري، اجتماعي و سازماني روشن شود. در راه اين همگرايي، هر يک از اين رشته‌ها درباره حدود و امکان‌هاي نظري و عملي‌شان دست به بازانديشي زده‌اند. اين کتاب به نوآوري‌ها و زمينه‌‌‌مندسازي‌هايي مي‌پردازد که چنين درآميزي و پيوندي را ميان انسان‌شناسي و ديزاين تسهيل مي‌کنند. کوشش نويسنده در نهايت فراهم آوردن امکاني براي رسميت‌‌‌بخشي به حوزه نحيف انسان‌شناسي ديزاين است. او خوش‌بين است که اين حوزه در سال‌هاي آينده هر چه بيشتر ضرورت و اهميت خواهد يافت.