غرض اصلي دکارت تحصيل حقيقتِ فلسفي با استفاده از عقل محض بود. اما مُراد او از فلسفه چه بود؟ به‌کلام او فلسفه مطالعه حکمت است؛ و مقصود از حکمت، نه‌فقط حزم و احتياط در امور عَمَلي بلکه به‌معناي معرفت کامل به همه اموري است که انسان هم براي راهبرد زندگي خويش و هم براي حفظ صحّت خويش و هم براي کشف فنون و صناعات مي‌تواند به آن علم داشته باشد. بنابراين، شگفت‌آور نيست که دکارت بر ارزش عَمَلي فلسفه تأکيد داشت و پيوسته تکرار مي‌کرد که تمدن هر ملتي همسو و متناسب با تفوق و تعالي فلسفه آن است و براي يک دولت هيچ خيري بزرگ‌تر از آن نيست که واجد فلسفه حقيقي و راستين باشد؛ يعني فلسفه‌اي براي گشودن راه براي همه تا قاطبه مردم بتوانند در خويشتن، کل معرفتي را که براي آنان و راهبرد زندگي ايشان لازم است بيابند.