معمولاً سروصداي مريگلد قبل از خودش از راه مي‌رسد و هميشه صداي خنده‌اش را مي‌شود از دور شنيد. در نظر مريگلد لزلي اصلاً عجيب و غيرطبيعي نبود که راجع به مسائل مهم و "جاولب" زندگي‌اش با گربه‌ها حرف بزند يا دوستي صميمي و نامرئي داشته باشد که خانه‌اش وسط باغ است! اما خانواده‌اش اميدوارند با بزرگ‌شدن دخترک خيال‌بافشان اين خواب و خيال‌ها هم از سرش بيفتد و او کمي عاقل‌تر شود. ولي چطور در دنيايي که پرنسسي از ناکجا سبز مي‌شود، مي‌توان خيالات را پشت سر گذاشت و سر عقل آمد؟ يا در دنيايي که آدم را با مرده‌اي اشتباه مي‌گيرند! عجيب نيست که مريگلد نمي‌تواند به اين راحتي اين روزهاي جادويي را پشت سر بگذارد.