«دل‌ها در آتلانتيس» نقل پنج روايت به هم پيوسته است از سال‌هاي 1960 تا 1999. بن‌مايه هر داستان در دهه 60ميلادي و در سايه جنگ ويتنام شكل گرفته است. در «مردان پست با كت‌هاي زرد» بابي گارفيلد 11 ساله، دنيايي از غارت‌گري را در محله خود كشف مي‌كند و اين‌كه بزرگ‌سالان گاهي نه تنها نجات‌دهنده نيستند، بلكه در كانون ترس و وحشت قرار دهند. در داستاني كه عنوان كتاب را بر خود دارد مشتي دانشجو درگير بازي مي‌شوند، امكان اعتراض را كشف مي‌كنند... و با شرارت مشترك روح خود رويارو مي‌شوند كه در آن خنده مي‌تواند خروش نهفته ددمنشي باشد. در «ويلي نانينا» و «چرا ما در ويتنام هستيم» دو مرد كه با بابي در شهرك حاشيه‌اي كنكتيكات بزرگ شده‌اند، شاهد پوچي عصر پس از ويتنام آمريكايي هستند كه گاهي درست مثل زندگي خودشان تهي و شبح‌زده به نظر مي‌رسد. و در «ارواح آسماني شب فرود مي‌آيند» بابي به زادگاه خود بازمي‌گردد كه آخرين راز و آرزوي قلبي انتظارش را مي‌كشد. «دل‌ها در آتلانتيس» سرشار از خطر، شور و هيجان و احساس است. برخي از خوانندگان را به جايي مي‌برد كه تا پيش از اين نبوده‌اند و برخي ديگر را به جايي كه هرگز نتوانسته‌اند به طور كامل آن را ترك كنند.