در بين نمايش‌نامه‌هاي منعكس كننده احوال واسلاو هاول، و در ميان آنچه به زمان حاضر و دوره پايان عمر نويسنده نزديك‌تر است، نمايش‌نامه در كار رفتن مقام خاصي دارد، از آن جهت كه نه تنها نوعي حسب حال (اتوبيوگرافي) نويسنده است (البته همراه با طنز خاص او) كه به وجهي موجز و گويا تاريخ معاصر سرزمين چك را در دوران كوتاه پس از سقوط حكومت كمونيستي (از كنار رفتن هاول تا روي كار آمدن جانشين او) تصوير مي‌كند. دوراني كه شور پاك آن انقلاب آرام (كه منجر به سقوط حكومت وقت شد) كم كم فرونشست و زمان روي كار آمدن پرگمانيست‌ها فرا رسيد. دوران كساني كه به شدت شتاب دارند تا مديريت كشور خود را از اقتصاد دولتي به اقتصاد بازار و حكم و حكومت سرمايه تبديل كنند.
نمايش‌نامه حاضر در كنار همه خصوصيات ديگر، اين تمايز را هم دارد كه در زندگي پرماجرا و واقعا استثنايي هاول، نقطه پاياني محسوب مي‌شود، نقطه پاياني حرفه‌اي و آخرين اثر نويسنده‌اي كه به يقين اثر گذارترين شخصيت تاريخ معاصر سرزمين‌اش بود.
