بيستم نوامبر 1820. نهنگ عنبر غول‌آسايي به کشتي نهنگ‌گيري اسکس در قلب آب‌هايي که بشر براي نخستين بار بر آن شناور مي‌شود، يورش مي‌برد و آن را به قعر ناشناخته‌ي اقيانوس مي‌فرستد. هرمان ملويل که خود ملوان بود، ماجرا را با جزئيات کامل آن هنگام که بر پهنه‌ي آب بود، مي‌شنود و صحنه‌ي پاياني رمان مشهورش، موبي‌ديک، را به همين سان مي‌نگارد. اما آيا فراسوي رمان و در جهان واقع نيز سرنشينان کشتي اسکس در لحظه‌ي حمله کُشته شدند؟ پاسخ به اين سؤال همراه با بسياري از جزئيات اعتقادي، سياسي و اقتصادي آن دوران، سفر تجاري اسکس، کشتي شکستگي‌و آن سفر پررنج و تعب نجات، آغشته به ننگ آدمخواري، موضوع اصلي کتاب در قلب دريا است. رابطه‌ي انسان و نهنگ ريشه در کتاب مقدس دارد و تراژدي اسکس و رمان ملويل هم استعاره‌اي از سرنوشت بشر هستند؛ بشري که پرشور و سرشار از رؤيا دل‌را به ‌دريا زده، مغلوب طبيعت و نااميد گشته و آن‌گاه باز اميد را يافته و به نقطه‌ي شروع بازگشته. اسکس داستان ماست، مايي که در تلاطم دريايي از ابهام مرتکب فجيع‌ترين اشتباهات و حتي جنايات مي‌شويم. و فردا روز را باز از سر مي‌گيريم، برخي با عذابي ماندگار در جسم و جان و برخي بي هيچ مشکلي. ما ملوانان کشتي اسکس هستيم که معضلات و مشکلات بي‌رحمانه بر ما تاخته و ما را از نفس‌انداخته و اينک در بي‌کران دوردست منفصل از مطلوب شده‌ايم. اما تا آن دم که اميد به نجات‌يافتن زنده است، امتداد زندگي حتمي است، اگر خودمان هم نه، نوع بشر قطعا.