در كتاب پيش رو قرار نيست برمبناي چارچوبي زبان شناختي يا معرفت شناختي به صحت و سقم ترجمه ها پرداخته شود تا سرانجام فهرستي از مترجمان خوب و بد فراهم آيد. پس اگر از خيانت در ترجمه سخن رانده مي شود مسئله عدم وفاداري به كلمه يا زبان مبدا نيست بلكه مسئله بر سر مختل كردن يك امكان است و اگر از اخلاق يا اتيك در ترجمه سخن به ميان مي آيد دقيقا در همين برداشت متفاوت از وفاداري و خيانت است كه اين اخلاق معنا مي يابد.اين جستار با بيرون آمدن از حلقه ي تنگ و كم ثمر رهيافت هاي زبان شناختي و با اتخاذ رويكردي فلسفي سياسي در پي آن است كه ببيند چگونه رويدادهاي تاريخي در برهه‌هاي متفاوت بر نمودار سياست ادبيات و ترجمه اثر مي گذارند و در اين ميان كدامين نيرو ميدان ترجمه را به تسخير خود درمي آورد و چگونه؟