شوهرم مرده است. در خاكسپاري‌اش شركت كردم و تابوتش را تماشا كردم كه در عمق صدوهشتاد سانتي‌متري زير خاك قرار گرفت. شايد هم در عمق يك متر و نيمي، اما باز هم به‌نظر مي‌رسد بيش از حد لازم عميق است. پس از آن هم يك خروار ساندويچ كوچك، تخم‌مرغ شيطاني و خوراك گوشت ولينگتون خورديم كه هزينه‌اي بيشتر از قيمت اولين ماشينم در بر داشت. اين يعني گرنت رفته است. رازهاي خيلي‌خيلي زياد و تاريكي كه هيچ‌وقت به خودم زحمت نداده بودم از آن‌ها سر دربياورم هم همين‌طور. هيچ‌وقت برنمي‌گردد. پس چرا هنوز صورتش را همه‌جا مي‌بينم؟