جستارهاي كتاب درد كه كسي را نمي‌كشد كه پيش‌تر در نشرياتي مثل نيويوركر و مجله‌ي هارپر چاپ شده، به مسئله‌ي حفظ فرديت در فرهنگ جمعيِ پرسروصدا و مزاحم و پيچيدگي‌هاي آن اختصاص يافته است. فزنزن به جاي افسردگي، انفعال و خالي كردن ميدان، از پذيرش درد و خشم به منزله‌ي راهكاري شخصي براي مقابله با آسيب‌هاي مصرف‌گرايي، تكنولوژي، جنگ و ديگر تغييرات پرشتاب و ناگزير زندگي امروزي استفاده مي‌كند. به نظر او درد و عصبانيتي كه آدمي را براي مقاومت در برابر اين آسيب‌ها و يافتن راهكار مقابله با آن‌ها آماده مي‌كند، بخشي از فرآيند طبيعي زندگي ماست.