يوهان شيمل، منتقد سختگير و عبوس تئاتر با نوشتن نقدهاي تندوتيزش دمار از روزگار کارگردان‌‌هاي تئاتر در آورده. نقد مثبت او مي‌‌تواند ضامن موفقيت بي‌چون‌وچراي يک نمايش باشد و به همان نسبت، نقد منفي‌اش بر نمايشي ديگر حتماً دکان آن را تخته مي‌کند. اما اين بار کارگردان يکي از نمايش‌‌هايي که با نقد مخالف شيمل از صحنه پايين کشيده شده تصميم مي‌گيرد انتقام سختي از او بگيرد! نمايشنام? لوين در روزگار خود هجويه‌‌اي بود بر فضاي نقدنويسي و منتقدين آن زمان، اما حالا، با گذشت بيش از نيم قرن از انتشار آن، دردسري به نام يوهان شيمل اثري سرشار از شيطنت، سرزندگي و اشاره‌‌هايي آشنا براي اهالي حرف? تئاتر است.