جناب آقاي مدير، آقاي رئيس، بانوان و آقايان، احساسي شگرف توام با شور، از آمدن به پشت اين كرسي خطابه، براي آغاز كاري جديد، آن هم در سن و سالي كه همه ‌چيز ما را دعوت به ترك و انصراف از اقدامات تازه مي‌كند، به اينجانب دست داده است. آقايان و استادان گرامي، مايه فخر و مباهات من است كه مرا در جمع خويش پذيرا شده‌ايد؛ و نيز سپاسگزارم از اعتمادي كه نخست براي پذيرفتن پيشنهاد تاسيس كرسي درس فن شعر ابراز داشته‌ايد و در ثاني آن را به دست كسي سپرده‌ايد كه باني آن بوده است.