کتاب «درباره‌ي زمان» نوشته‌ي اتي‌ين کلن، اثري‌ست موجز اما عميق که با نگاهي فلسفي -علمي، به سراغ يکي از رازآلودترين مفاهيم تاريخ انديشه مي‌رود: زمان. در اين اثر، کلن نه‎تنها تلاش مي‌کند معناي زمان را واکاود، بلکه چگونگي دگرگونيِ فهم ما از آن را در گذر قرون پي مي‌گيرد- از دوران افلاطون و ارسطو تا زمان اينشتين و فيزيک کوانتومي. نويسنده با زباني روشن و بدون پيچيدگي‌هاي غيرضرور، مخاطب را از قالب‌هاي روزمره‌ي دريافت زمان -چون تقويم، ساعت و توالي رخدادها- فراتر مي‌برد و او را با پرسش‌هايي ژرف‌تر مواجه مي‌سازد: آيا زمان وجودي بيروني دارد يا تنها محصول ذهن انسان است؟ آيا زمان خطي‌ست يا دايره‌وار؟ آيا گذشته، حال و آينده واقعا سه بخش مستقل‌اند يا صرفا ساختارهايي در ادراک ما؟ کلن در اين مسير، نه‌فقط از ديدگاه‌هاي فلاسفه چون سنت آگوستين و هايدگر بهره مي‌گيرد، بلکه يافته‌هاي علم فيزيک را نيز در کفه‌ي ترازوي انديشه مي‌گذارد. بدين‌گونه، کتاب بدل مي‌شود به گفت‌وگويي ميان عقل و تجربه، ميان شهود انساني و ساختارهاي نظري، تا از دل آن، تصويري چندلايه و انديشمندانه از زمان به‌دست دهد. در مجموع، «درباره‌ي زمان» دعوتي‌ست به تأملي ژرف در باب مفهومي که همواره با ماست، اما کمتر درباره‌ي آن مي‌انديشيم. اين اثر، چراغي‌ست کوچک در تاريکيِ رازناکِ زمان، براي آنان که هنوز شوق پرسيدن را از ياد نبرده‌اند.