سوالاتي كه در اسطوره‌شناسي عصبي-تكاملي مطرح مي‌شوند از سنخ سوالات زيست‌شناسي تكاملي‌اند؛ اسطوره چرا به وجود آمد، ريشه‌هاي زيستي آن چيست، و آيا ممكن است با تكامل انسان، اسطوره نيز دگرگون شود و حتي از بين برود. اين‌ها سوالاتي است كه تنها به كمك علم تكامل مي‌توان بدان‌ها پاسخ داد. اينكه رويكرد ما به اسطوره تكاملي باشد، تبعات زيادي به‌دنبال خواهد داشت. اسطوره همانند هرچيز ديگر در عرصه تكامل نمي‌تواند خلق‌الساعه باشد. بي‌شك اسطوره نيز پيش‌اسطوره‌هايي داشته كه با فرضيات كنوني ما اسطوره محسوب نمي‌شوند، اما بدون آن‌ها اسطوره نمي‌توانسته است در روند تكامل انسان شكل بگيرد. اما چرا تجربه اسطوره‌اي اصولا رخ داده است؟ آيا تجربه اسطوره‌اي امري ضروري بوده يا بر اثر يك اتفاق رخ داده و چون براي انسان مفيد بوده استمرار يافته است؟ آيا هر ارگانيسمي كه به درجه‌اي از پيچيدگي مي‌رسد، لاجرم تجربه اسطوره‌اي دارد؟ آيا ممكن است تجربه اسطوره‌اي رهيافتي اشتباه به جهان پيراموني باشد، اما به‌دليل مفيد بودن، انتخاب طبيعي آن را حفظ كرده باشد؟ اين كتاب درآمدي است به حوزه نوظهور اسطوره‌شناسي عصبي-تكاملي و در آن، علاوه بر مقدمات و مباني اين حوزه، برخي از مهم‌ترين اساطير ايراني نيز از منظر عصبي-تكاملي بررسي شده‌اند.