نقدهاي ناظر بر متافيزيک بي‌ترديد از يک جهت صائب‌اند: متافيزيک، هرچند نه به صورت پيوسته، در حکم رشته‌ي راهنماي سراسر سنت غرب بوده است. مسئله بر سر اين است که آيا به‌واقع بايد از بند آن گريخته و در کل چه نيازي به آن داريم؟ به قراري که در اين کتاب شرحش رفته، در بدايت امر، متافيزيک‌هاي پرشماري در کارند. متافيزيکي که منتقد متافيزيک رد يا انکار مي‌کند تنها يک متافيزيک در ميان شمار فراوان متافيزيک‌هاي ممکن است و اين مهم نيز همواره به نام متافيزيک از گونه‌ي ديگر انجام مي‌شود. … اما اين تنوع بي‌پايان انديشه‌هاي متافيزيکي بي‌بهره از هسته‌اي مشترک نيست؛ هسته‌ي مشترکي که بي آن سخن گفتن از متافيزيک معنايي ندارد. اين کتاب را به اين اميد نگاشتم تا نشان دهم متافيزيک، در ذاتش، کوشش خود‌ـ‌انتقادگرانه‌ي ذهن انسان است براي فهميدن کل واقعيت و اسباب عقلاني آن، و سنت انديشه‌ي غربي بر عهده گرفته است که اين کوشش را پاسداري کند.