بايد اذعان کرد بخشي از گفتمان علوم اجتماعي و نه همه آن، مدت ها است از نبود يا کمبود ارتباط بين «پژوهش، نظريه، عمل و زندگي» براي ايفاي نقش در «حل مسئله اجتماعي» رنج مي برد. از سوي ديگر با توجه به توسعه گفتمان هاي رقيب، ضرورت «تغيير رويکرد» در مطالعه مسائل اجتماعي بيش از پيش به چشم مي خورد؛ تغييري براي توجه به فرايندها و رويکردهاي «حل مسئله» در طراحي، اجرا و ارزيابي پژوهش و نظريه جامعه شناختي. مهمي که از زمان بنيان گذاران جامعه شناسي تا امروز، همواره دغدغه دانشمندان اجتماعي بوده است، تا آنجا که به عقيده دورکيم، اگر نتايج جامعه شناسي به بهبود وضع جامعه نينجامد، شايسته يک ساعت زحمت هم نيست. ايده گذار از وضعيت موجود را مي توان با «تغيير رويکرد» در مطالعه مسائل اجتماعي امکان پذير دانست. اين تغيير رويکرد به معني تغيير در شيوه نگاه کردن به مسئله اجتماعي است.