رابرت اروين در دانش خطرناک همه جريان‌ها و مکاتب شرق‌شناسي را با نگاهي انتقادي بررسي کرده و بخش‌ها و صفحات مجزايي را نيز به چهره‌هاي شاخصي نظير براون و ماسينيون و نيکلسون اختصاص داده است. از اين حيث مي‌توان اين کتاب را تاريخ تحليلي جامعي از شرق‌شناسي تا آستانه قرن بيست و يکم دانست. اما در واقع دانش خطرناك پاسخي عالمانه و منفصانه به تندروي‌ها و اشتباهات ادوارد سعيد در شرق‌شناسي است، تا جايي كه خود اروين مي‌گويد اگر كتاب سعيد در كار نبود، اين كتاب هم نوشته نمي‌شد.