در آثار ديكنز طنز قوي متمايل به هجو، اعتراض تند به بي‌عدالتي آميخته به طنز كه گاه راه به احساساتي‌گري مي‌برد، شخصيت‌پردازي قدرتمندانه و ملودرام ديده مي‌شود. در آثار ديكنز تصويري به غايت تكان‌دهنده از طبقات فرودست جامعه انگليس در قرن نوزده نشان داده مي‌شود، داستان دو شهر نيز اثري اين گونه است.