بعضي نويسندگان به آزادي محض قوه خلاقه باور دارند، به رها شدن در جهان كلمه و روايت غريزي، و تراش دادن منتقدانه متن را در زمان بازنويسي انجام مي‌دهند. بعضي ديگر احساس و غريزه خود را حتي در لحظه نوشتن مهار مي‌كنند و از همان ابتدا با ذهني انتقادي داستان خود را در مسير مشخصي پيش مي‌برند. هر دو جريان در طول تاريخ ادبيات كاركرد داشته‌اند و شاهكارهايي به ادبيات اضافه كرده‌اند. آماندا بولتر در اين كتاب تشريح مي‌كند كه نويسنده در جريان خلق داستان چگونه مي‌تواند در همان نوشت اول قوه خلاقه غريزي را با تفكر انتقادي غربالگر خود تركيب كند و به نتيجه مطلوب‌تري برسد.