داستان سياوش يكي از زيباترين و غمناك‌ترين داستان‌هاي شاهنامه است. فردوسي شخصيت سياوش را بي هيچ عيبي توصيف مي‌كند؛ زيباروي. مهربان، پهلوان. رادمرد، بخشنده، دورانديش. بي‌وفايي و عهدشكني در مرامش جايي ندارد. حتي اگر سبب رنج او شود. وقتي نامادري‌اش. سودابه، عاشقش مي‌شود و برايش دام مي‌گذارد، براي اثبات بي‌گناهي‌اش از كوه آتش به سلامت مي‌گذرد و وقتي كاووس شاه مي‌خواهد سودابه را مجازات كند. از شاه مي‌خواهد ببخشايدش. اما هنگامي كه كاووس شاه از او مي‌خواهد پيمان شكني كند، به ناچار ايران را ترك مي‌كند و به توران زمين مي‌رود.