تنهايي چيز بدي نيست، گاهي لازم است به ويژه آن كه زمان‌هايي مجبور به تنها بودن هست لااقل ميداني منتظر هيچ كس نبايد باشي و زندگي‌ات را به سادگي‌ها گره مي‌زني و ديگر ترسي از ديگران و از دست دادن‌شان نداري و هيچ‌كس و هيچ چيز ناراحت و عصبي‌ات نمي‌كند! گاهي خودت مي‌خواهي حصاري دور خود بكشي نه كسي را دوست داشته باشي و نه كسي تظاهر كند به دوست‌ داشتنت چون مي‌داني هيچ علاقه‌اي به اجبار نمي‌شود نمي‌توان كسي را مجبود كرد به دوست داشتن نمي‌توان كسي را مديون كرد تا دوستت بدارد پس بهتر است تنها باشي و تحمل كني تنهايي را و قبول كني شايد هيچ كس منتظرت نيست مثل آن كه فقط متعلق به اين ديوارها باشي و دل بسپاري به هرچه پيش آيد بدون هيچ دليل و منطقي! تنهايي گاهي اجبار است و گاه انتخاب اما به هرحال بايد آن را پذيرفت و كنار آمد.