نوولاي خون پرنده چهارمين اثر مائده مرتضوي است، نويسنده و روزنامه‌نگاري فعال. او پس از رمان کابوس‌هاي درخت پرتقال جهان روايي خود را بيش از پيش به سوي کيفيتي از رئاليسم جادويي برد که در آن مخاطب با رخ‌دادهايي مواجه مي‌شود که در نهايت قرار است مسيري باشند به رهايي. “خون پرنده” ماجراي دختر جواني را تعريف مي‌کند که عزيزانش را از دست داده است و مي‌کوشد غمش را تاب بياورد. دختر حالا مي‌خواهد از شهري در شمال ايران به تهران کوچ کند چون دريافته کساني مانند او هستند که نياز به کمک دارند. اما در اين ميان يک راز بزرگ وجود دارد که استعاره‌ي اصلي اثر بر آن بنا شده است. نويسنده به کمک تکه‌هايي کوتاه و شخصيت‌هايي محدود داستاني ساخته و پرداخته درباره‌ي اشکال غيرمتعارف رهايي از غم. از سوگ و گريز به جاودانگي. منتها اين راه قواعد خاص خودش را دارد، قواعدي که دايي او و دوست مجسمه‌سازش بر آن‌ها واقف‌اند…