يونس: آري، مي‌فهمم، تو نيز به امر خداوندي هم‌چنان كه يونس به امر اوست. اما اين كه چرا به دست تو عذاب شود، خود نمي‌داند؟ آيا در اصرار من بر نزول عذاب گناهي بوده است؟ اگر عمل من گناه بود، خداوند به استجابت آن بر نمي‌خاست. نه، تو گناهي نكرده‌اي، يونس، بلكه تقاضايي كرده‌اي كه برآورده شده است. من آنچه را براي آنان خواستم كه تو خود هميشه وعده‌اش را داده‌اي. [ناگاه مي‌ايستد...]