روزگاري بود که سلبريتي‌هاي سينما و موسيقي سرگرممان مي‌کردند، فوتباليست‌ها و کشتي‌گيران ما را به وجد مي‌آوردند و سياستمداران به اين فکر مي‌کردند که در انتخابات بعدي چه وعده‌هايي بدهند. اما امروز هم? آن‌ها شغل جديدي پيدا کرده‌اند: معلم اخلاق. يکي از مصائب صادقانه‌زيستن در ميان تباهي‌هاي جامعه مي‌نالد و ديگري مدام از خيانت و شرافت و رياکاري حرف مي‌زند و البته عده‌اي هم، ضمن يادآوري سوابق درخشانشان، تأکيد مي‌کنند که بايد در هر بحثي منصف و متين و سنجيده بود. اما چرا همه مي‌خواهند به ما درس اخلاق بدهند؟ نويسندگان کتاب حاضر معتقدند اين‌ها نمونه‌هاي مختلفي از سوءاستفاده از اخلاق است. جاستين تسي و برندن وارمکه علت اصلي اين بدرفتاري‌ها را يک چيز مي‌دانند: ميل انسان به خودنمايي با استفاده از اخلاق. آن‌ها در اين کتاب با شواهد به دست آمده از علوم اجتماعي و علوم رفتاري توضيح مي‌دهند که چرا آدم‌ها خودنمايي مي‌کنند و چرا سخن اخلاقي ابزار بسيار خوبي براي اين کار است؛ سپس با استفاده از سه نظري? اصلي علم اخلاق نشان مي‌دهند که اين کار غيراخلاقي است. در نهايت، به مدد علم و نيز فلسفه، آسيب‌هاي خودنمايي با اخلاق را در عرص? سياست تبيين مي‌کنند و مي‌کوشند راه حلي براي برطرف کردن آن ارائه دهند.