کودکان مفاهيم نسبي مانند خوبي را معمولا تا حدود هفت‌سالگي نمي‌فهمند و قضاوت‌شان براساس گفته‌ها و قوانين بيروني است: «اين کار خوب است چون مامان گفته» يا «اين کار بد است چون تنبيه مي‌شوم». پس از هفت‌سالگي، آن‌ها کم‌کم در مي‌يابند که نيت پشت کارها اهميت دارد و مفاهيم اخلاقي نسبي‌تر مي‌شوند. تجربه‌هاي واقعي، گفت‌وگو و داستان به آن‌ها کمک مي‌کند ديدگاه‌هاي متفاوت را درک کنند و همدلي و انعطاف ذهني پيدا کنند. کتاب تصويري «خوبي چه رنگي است!» نوشته زهرا شاهي و تصويرگري يگانه يعقوب‌نژاد با شخصيت‌هاي غيرمعمول، گربايي، زرافه و لوله‌اي، کودکان هفت تا ده‌ساله را با نسبي‌بودن مفهوم خوبي آشنا مي‌کند. هر شخصيت از ديدگاه خود درباره‌ي خوبي مي‌گويد: گاهي يک کار خوب، گاهي يک چيز يا حتي يک خوراکي. داستان نشان مي‌دهد که خوبي تنها يک تعريف مطلق ندارد و شرايط، احساسات و ديدگاه ديگران در تعيين معنا اهميت دارد. «اين داستان تصويري با جهان خيالي رنگارنگ و شخصيت‌هاي غيرمعمول، نه‌تنها مفاهيم نسبي خوبي را به کودکان مي‌آموزد، بلکه با زيبايي‌شناسي جذاب خود، تفکر خلاق و توانايي نگاه از زاويه‌هاي متفاوت را در ذهن کوچک آن‌ها پرورش مي‌دهد.» اين داستان، همراه با گفت‌وگوهاي خانواده و مدرسه، کودکان را تشويق مي‌کند که از ديد ديگران ببينند، همدلي کنند و در مواجهه با پيچيدگي‌هاي زندگي تصميم‌هاي عادلانه‌تري بگيرند، و مفهومي اخلاقي و فلسفي را به زباني ملموس و سرگرم‌کننده تجربه کنند.