شيخ طاها علواني، در اين کتاب، مسائل مربوط به کثرت‌‌‌گرايي و تنوع‌‌‌گرايي، خصوصي‌‌‌گرايي و جهاني‌‌‌گرايي، دوگانه من و ديگري، و ديگريِ خودي (يا مشابه) و ديگريِ متفاوت را با ديدگاهي فقهي بررسي مي‌‌‌کند. در عمق اين ديدگاه نگرش روش‌‌‌شناسانه و معرفت‌‌‌شناسانه وي به‌‌‌وضوح نمايان است. ازاين‌‌‌رو اين مباحث را مي‌‌‌توان بررسي‌‌‌هاي روش‌‌‌شناسانه، معرفت‌‌‌شناسانه و فقهي درباره خصوصي‌‌‌گرايي و جهاني‌‌‌گرايي دانست. ممکن است ما مشابه اين کوشش را در ميراث فقهي خود نيز ببينيم، اما با اين تفاوت که آنچه در اين ميراث يافته‌‌‌ايم از يکدستيِ روش‌‌‌شناسانه و معرفت‌‌‌شناسانه بي‌‌‌بهره است. کتاب حاضر سه ويژگي مهم دارد: نخست، نگرش انتقادي به فقه سنتي؛ دوم، تحليل اثر عوامل تاريخي گوناگون در شکل‌‌‌گيري آن؛ سوم، تبيين کوتاهيِ فقه در ايفاي نقشي که در اين روزگار بر عهده دارد.