جمعيت بسيار بزرگي از کمونيست‌ها و سوسياليست‌هاي سرتاسر جهان، پس‌از افشاي متن «سخنراني محرمانه‌»‌ي «نيکيتا خروشچف» در کنگره‌ي بيستم حزب کمونيست اتحاد شوروي، تا پاي جنون پيش رفتند! عده‌اي حجم چيزي که بر آن نام اشاگري درباره‌ي جنايات استالين گذاشته شده بود، چنان برايشان بزرگ بود که دست به خودکشي زدند. هم‌زمان در اردوگاه غرب، جشن و هلهله برپا بود و از گوشه و کنار ستايش‌ها روانه شد و آرام‌آرام پاورقي‌نويس‌ها و روزنامه‌چي‌هاي جهان سرمايه دست به کار شدند و ارقام کشته‌هاي دوران استالين جوري بالا رفته بود که اگر قرار به حقيقت‌يابي بود، بايد مي‌پرسيديم: «با اين ده‌‌‌ها ميليون‌ نفري که استالين کشته، پس کي الان زنده‌ است؟!» ولي خب دروغ‌هاي بزرگ همواره خواهان دارند، به‌شرطي که همه‌‌چيز در اختيارمان باشد؛ بود و شد! اما واقعيت ماجرا اين است که «خروشچف دروغ گفت» و حقيقت امروز پيش روي ماست؛ «گرور فر» در پژوهش سترگ و درخشانش با رجوع به هزاران سند و نامه و سخنراني و خاطرات، ثابت مي‌کند که «سخنراني محرمانه‌ي خروشچف عليه استالين، سرتاسر و به‌طور مطلق دروغ بوده‌است! واقعيت ماجرا اين است که قريب به هفت دهه پس‌از آن سخنراني، اهميتي ندارد که تلگراف لندن زماني نوشته‌بود «تأثيرگذارترين سخنراني قرن بيستم» و نيويورک تايمز هم 50 سال بعد نوشته بود «کار بزرگي که در سالگردش بايد ازآن تجليل شود»، مهم اين است که مورخ بزرگ آمريکايي به تدقيق بيش از 61 مدعاي جانشين استالين را رد و رديه‌اش را اثبات کرده‌است. خواندن اين کتاب، نه فقط دعوت به حقيقت بلکه دعوت به مقابله با دروغ و تاريخ دروغ است؛ اگر رسانه‌هاي جهان سرمايه دهه‌ها به شما گفته‌اند «تأثيرگذارترين سخنراني قرن بيستم» را خروشچف ادا کرده، گرور فر با وجود همه‌ي حمله‌هايي که مي‌دانست اتفاق خواهد افتاد، سمت حقيقت ايستاد و حمله‌ها را به جان خريد. نويسنده‌اي که در ابتدا فکر مي‌کرد اگر 25 درصد پژوهش‌اش موفقيت‌آميز باشد، رسالتش را انجام داده، درنهايت متوجه شد که 100 درصد سخنراني خروشچف درباره‌ي ژوزف استالين و لاورنتي بريا دروغ بوده‌است! اينکه چرا باور کردن همه‌ي آن دروغ‌ها مشکلي نداشت ولي باور اينکه همه‌ي آن دروغ‌ها، دروغ بوده‌‎است، اينقدر سخت است، مسئله‌اي‌ست که بايد از خودمان و تمام تاريخ‌نويسي غرب و رسانه‌هاي جهان سرمايه بپرسيم!