كتاب حاضر ، براي سليقه‌هاي اين‌گونه و آن‌گونه، مي‌توان گفت، که عنواني‌ست اندکي دورتاب و چيستان‌وار. کدام خرده؟ کدام نسيان؟ واژه‌ي خرده به تنهايي شناخته و معلوم است. يک پيوند ديرين دارد با يک کتاب آئيني، و قرن‌ها بست و پيوست دارد با شرح و شاخ زبانِ همگان از ديرباز تا اکنون. نسيان نيز همان است که عاقلان دانند. و با کس نگويند. و نشسته‌اند رو در رو. با من با تو. تافته بافته‌ي سخن فرسي همواره اين‌گونه بوده است: دشوار اما چسبنده. شيفتگان هنر هاي نمايشي در خرده نسيان با چندگونه تابش بديع هنرهاي صحنه و پرده درگير مي‌شوند. بدعت و ابداع، ساده‌تر بگوييم : ديگرگونه‌گي، رياضتي ست که دل و جان سخن نويسنده بي‌آن وزيدن نمي‌تواند. استحالي داستان به بازي يک حرکت از حرکاتي‌ست که در اين ميدانک خيال تجربه مي‌شود. حرکتي که براي ورزندگان صحنه و پرده يک نياز و ضرورت است. خرده نسيان باز هم، مانند هميشه، از تنفسي ديگر در گامي ديگر مي‌گويد.