عتيق رحيمي (1962) بي‌ترديد مهم‌ترين نويسنده‌ي معاصر افغانستان در جهان است. او هم به فارسي مي‌نويسد، هم فرانسه. هم فيلم مي‌سازد، هم عكس مي‌گيرد.هم انبوهي جوايز سينمايي دارد، هم جايزه‌ي ادبي معتبر گنكور را. سال‌هاي زيادي است كه در فرانسه زندگي مي‌كند. رمان كوچك خاكستر و خاك كه در سال 1999 منتشر شده، نقطه‌ي جهش او به‌شمار مي‌آيد. اثري كه در سال 2004 نيز به وسيله‌ي خودش تبديل به فيلم شد و جوايز فراواني به دست آورد. رمان داستان پدربزرگي است به همراه نوه‌اش كه خانه‌ي روستايي‌شان طي بمباران نيروهاي روس با خاك يكسان و نابود شده و حالا او نوه منتظر كاميوني هستند تا آن‌ها را پيش پسر پيرمرد ببرد؛ در يك معدن زغال‌سنگ دورافتاده... يك پلات قدرتمند براي روايت تراژدي زيستن در افغانستان جنگ‌زده. رماني كه فراتر از بسياري آثار بومي اين منطقه خود را مطرح مي‌كند و مخاطبان جهاني بي‌شماري به دست مي‌آورد. عتيق رحيمي در اين حيرت انسانش را مقابل اين حجم از تراژدي به تصوير مي‌كشد.