توماس مان و برادرش هاينريش مان در سرآغاز قرن بيستم به عرصه‌ ادب آلمان درآمدند و با رمان‌هايي مانند “خانواده‌ بودنبروک” و “فرشته‌ آبي” هم از ابتدا جايگاهي برجسته در اين عرصه يافتند. تلاطم‌هاي سياسي‌اي که اندک زماني بعد جنگ جهاني اول، فروپاشي نظام قيصري، برپايي جمهوري نخست آلمان، آغاز گسترش تفکرات فاشيستي و سرانجام سقوط جمهوري و بروز جنگ جهاني دوم را از پي آورد، سرنوشت سهمگيني بود که اين دو هرگز با انفعال پذيراي آن نشدند، بلکه در دو نسل همراه فرزندان صاحب قلم خود کوشيدند با تعهد اخلاقي و اعتبار هنري انکار ناپذير و اسطوره وارشان، انديشه‌ اومانيسم را در همه‌ اين سال‌هاي سياه زنده نگه دارند، چون که خود را وارث و وامدار اين انديشه مي‌دانستند.