نيما يوشيج كوشش‌هاي گاه نارسا و گاه سنت‌ستيزي را كه جبر اجتماعي و فرهنگي نهضت مشروطه براي تحول شعر پديد آورده بود، پس از سال‌ها آزمون و تامل به سامان رساند. ابداعات او شعر را براي بيان معني‌هاي تازه رام و كارآمد كرد و چهره فرسوده از تكرار و عادي شده آن را طراوت و تازگي داد. اين كتاب سعي دارد زمينه‌هاي فكري و نظري شعر نيمايي را در حوزه صنعت و معني در مقايسه با شعر كلاسيك بررسي كند و محاسن و معايب آن را بازگويد و شيوه قرائت و فهم و تفسير آن را از طريق تفسير نمونه‌هايي از كمال‌يافته‌ترين شعرهاي او به دور از كلي‌بافي‌هاي متداول بازنمايد.