«ايوو آندريچ» رمان‌نويس، شاعر و داستان‌نويس يوگسلاوي بود که برنده جايزه نوبل شد. نوشته هاي او عمدتا به زندگي در بوسني تحت سلطه عثماني مي پردازد. آندريچ که در تراونيک در اتريش-مجارستان، بوسني و هرزگوين امروزي به دنيا آمد، در دبيرستان در سارايوو تحصيل کرد و در آنجا عضو فعال چندين سازمان ملي جوانان اسلاو جنوبي شد. پس از ترور آرشيدوک فرانتس فرديناند در ژوئن 1914، آندريچ توسط پليس اتريش-مجارستان دستگير و زنداني شد که مشکوک به دخالت او در اين توطئه بود. از آنجايي که مقامات نتوانستند پرونده محکمي عليه او ايجاد کنند، او بيشتر زمان جنگ را در حبس خانگي گذراند و تنها پس از عفو عمومي براي چنين مواردي در ژوئيه 1917 آزاد شد. پس از جنگ، او در دانشگاه ها تاريخ و ادبيات اسلاوي جنوبي را مطالعه کرد در زاگرب و گراتس، در نهايت دکتراي خود را دريافت کرد. در سال 1939 سفير يوگسلاوي در آلمان شد، اما دوره تصدي او در آوريل 1941 با حمله به آلمان به پايان رسيد. پس از تهاجم، آندريچ به بلگراد تحت اشغال آلمان بازگشت. او در طول جنگ جهاني دوم، در شرايطي که برخي از زندگينامه نويسان آن را به حبس خانگي تشبيه کرده اند، در آپارتمان يکي از دوستانش آرام زندگي مي کرد و برخي از مهم ترين آثار خود را مينويسد.