تندرستي آدمي با طبيعت پيوندي ناگسستني دارد؛ ارتباط ما با طبيعت بخشي از ميراث زيست‌شناختي‌مان است. در اين کتاب جذاب، يکي از پيشگامان زيست‌گرايي به‌مثابه مطالعه گرايش ذاتي آدمي به طبيعت، نخستين گزارش جامع را درباره تأثير نيرومند طبيعت بر زندگي ما به بحث مي‌گذارد. استيون کلرت بر آن است که استعدادهاي ما در انديشيدن، احساس کردن، ارتباط برقرار کردن، آفريدن و يافتن معنا بستگي تام دارد به نسبت ما با طبيعت. و قطع ارتباط و بيگانگي روزافزون ما با جهان طبيعي حاکي از آن است که ما چه اندازه نقش بي‌بديل طبيعت را ناديده گرفته‌ايم. او با بهره‌گيري از مهم‌ترين يافته‌هاي علمي، همراه با تجربيات و نظرگاه شخصي خود، نسبت طبيعت را با اساسي‌ترين مفاهيم حيات انساني همچون خرد و نفرت و بهره‌کشي و معنويت و کودکي و جز آن‌ها مي‌کاود و بر اين باور است که تمايل ذاتي ما به طبيعت محصول نياز ذاتي ما به آن است که در طي تاريخ تکاملي‌مان شکل گرفته است. اما اين تمايل ذاتي نيز مانند ديگر تمايلات انساني که معناي انسان بودن از آن‌ها درک و دريافت مي‌شود، بايد آموخته شود تا کارکردش به چشم بيايد.