حقيقت و وجود تلاشي است براي بنياد نهادنِ نوعي اخلاق بر پايه هستي‌شناسي. سارتر در اين کتاب، با تکيه بر تفسير هايدگر از مفهوم يوناني «آلثيا» يا حقيقت به مثابه ناپوشيدگي، مي‌کوشد امکان‌ها و شرايط ناپوشيده‌سازي حقيقت توسط «عمل» آزاد انساني را تبيين و «مسئوليت» انسان در قبال «حقيقت» و «تاريخ» را تحليل و بررسي کند. در ميان نوشته‌هاي دوران پختگي سارتر که پس از مرگش انتشار مي‌يابند، اين اثر تا جايي که ما مي‌دانيم تنها نوشته‌اي است که يک متن کامل محسوب مي‌شود. در اين کتاب، نويسنده هستي و نيستي درصدد است تا نقشِ ايده حقيقت را در بين‌الاذهانيت انسان‌ها ارزيابي کند.