اريك پاركر، يك مدير بيليونر بيست و هشت ساله كه از قبل ديگران به پول و پله رسيده، در يكي از شب‌هاي ماه آوريل سال 2000، پس از آن كه بيخوابي به سرش زده، توي خانه چهل و هشتم يك و چهار ميليون دلاري (با مخزن كوسه و آغل سگ روسي و استخر و ژيمناستيك) در بالاي يك آپارتمان هشتاد و نه طبقه در خيابان اول، از جا بلند مي‌شود و به مامور امنيت خود، ترو آل كم موي بي‌گردن، مي‌گويد كه مي‌‌خواهد به انتهاي خيابان چهل و هفتم برود و موي‌اش را كوتاه كند... مطالعه پيشامسيحي دليلو براي «انتظام به همسان‌سازي عميق»، او را به امري كامپيوتري جهاني نزديك كرده است. ذكاوت سرشار دليلو و مشكل پسندي‌اش و نيز نثر تيزش در توصيف صحنه‌ها با انتخاب واژگان دقيق به نمايش در مي‌آيد كه به دور از تشبيه است. اما گرفتار شدن در افسانه كه در آن‌جا هر چيزي مي‌تواند اتفاق بيفتد، چيزي است كه اصلا اتفاق نمي‌افتد. تا چه اندازه ما بايد نگران قتل و آدمكشي قهرماني مثل اريك پاركر باشيم؟ باري، دليلو با اين كار در پي همدردي با تهيدستان است و پنداري آدم‌هاي مرفه را ديوانه قلمداد مي‌كند.