کتاب حاضر نگاهي فلسفي است به زبان، معنا، صدق، اخلاق، اعمال و رفتار انسان. در اين فلسفه با مدد جستن از روش پراگماتيسم تحليلي به زبان به‌‏عنوان رهيافتي به صدق و واقعيت‌‏ها نگريسته مي‌‏شود. زبان نماد انديشه است و البته مقدم بر آن. نويسنده نشان مي‌‏دهد که چگونه است که شکل‌‏گيري معرفت بر مبناي گزاره‌‏هاي پايه و بديهي نيست، بلکه ما از دل يک نظام معرفتي شروع به تفکر مي‌‏کنيم و هيچ‌‏گاه تفکرات ما از صفر آغاز نمي‌‏شود. در اين رويکرد آغازِ انديشه از شک، آنچنان که دکارت تصور مي‌‏کرد، نفي مي‌‏شود و نشان داده مي‌‏شود که معرفت‌‏هاي ما چگونه به‌صورت يک نظام کلي در دل گزاره‌‏هاي غيريقيني و غيرواضح سروسامان مي‌‏يابند. و هيچ امري هيچ‌‏گاه براي هميشه بديهي و ثابت و مصون از خطا نيست. در اين کتاب نشان داده مي‌‏شود که چگونه داوري‌‏هاي پوزيتيويستي و مبناگرا در فلسفه‌ي مبتني بر پراگماتيسم تحليلي رنگ مي‌‏بازند و مورد تجديد نظر قرار مي‌‏گيرند. ايزرائيل شفلر در مقدمه‌ي کتاب به‌صراحت رويکرد خود به موضوعات مورد بحث را پراگماتيستي - تحليلي مي‌‏داند و خواننده پس از خواندن کتاب درخواهد يافت که اين رويکرد ديدگاه فلسفيِ بديعي است که از دل نفي فلسفه‌هاي پوزيتيويستي و کنار گذاشتن مبناگروي مبتني بر بديهيات سر برآورده است.