هنرمندان هنر گليچ را به عنوان ابزاري براي اين پرسش که چگونه محاسبات زندگي روزمره‌ي ما را شکل مي‌دهد به کار گرفتند. اما امروزه تحريفات باعث مي‌شود تماشاگر نه تنها با خود فناوري، بلکه با روايت‌ها و حرکات پيچيده‌ي خرده‌فرهنگي و فرافرهنگي درگير شود و چالش‌هاي تحليلي جديدي را ارائه دهد. کتاب «جنبش گليچ» از لحاظ فني، فرهنگي، انتقادي، زيبايي‌شناختي و سرانجام به مثابه ژانر به توضيح هنر گليچ مي‌پردازد. نويسنده گليچ را گسستگي واقعي يا شبيه‌سازي‌شده جريان يا اطلاعات متناوب يا مورد انتظار در سامانه‌هاي ارتباطي مي‌پندارد که منجر به تصادف يا خطايي درک‌شدني مي‌شود. گليچ نه همچون رويدادي ديجيتالي، بلکه همچون فرمي معنادار - شکل‌گفتار يا استعاره، با گويش و نحوه‌ي خاص خود در جهان وجود دارد.