جزيره‌ي کاريبو دنباله‌اي استادانه بر پرفروش‌ترين اثر ون يعني روايت يک خودکشي است که در آلاسکا داستاني تاريک و جذاب را روايت مي‌کند. تراژدي از سطور اول کتاب شروع مي‌شود و حتي اجازه نمي‌دهد يک نفس راحت بکشيد. داستاني از يک ازدواج که با خشم و پشيماني و پس‌زمينه‌ي عشق و ترس، در حال فروپاشي است. روايتي عاطفي و قدرتمند از مبارزه و انزوا؛ قصه‌اي که با خونسردي يک تراژدي ناب خانوادگي با لايه‌هايي تودرتو را در فضايي سرد و تاريک به تصوير مي‌کشد و درحالي‌که کنارگذاشتن کتاب ممکن است خواننده را از آن نجات دهد، اما نمي‌تواند از خواندنش دست بکشد و در عمل شاهد پرتره‌اي سرسختانه از آنچه مي‌تواند براي زندگي اتفاق بيفتد هستيم. در اين کتاب استفاده از سرماي طاقت‌فرساي آلاسکا در کنار سردردهاي عجيب و بدون منشأ پزشکي آيرين، به‌عنوان استعاره‌اي براي فروپاشي استفاده شده است؛ بهمني که فرو مي‌ريزد و همه‌چيز را از بين مي‌برد. با خواندن اين کتاب چراهاي زيادي در کنش شخصيت‌ها ذهن شما را مي‌آزارد، اما نويسنده به‌طرزي عجيب به آن‌ها پاسخ داده است. ديويد ون نويسنده‌اي است که آثارش به بيست زبان منتشر شده‌اند، پانزده جايزه از جمله بهترين رمان خارجي در فرانسه و اسپانيا را به دست آور‌ه‌اند و در فهرست هفتادوپنج کتاب برتر سال در دوازده کشور جهان قرار گرفته‌اند. ون براي نيويورک تايمز، آتلانتيک، اسکواير، سانست، مجله‌ي منز، مک سوين و بسياري از نشريات ديگر نوشته است. به گفته‌ي ديويد ون او در اين کتاب جزئيات زندگي‌اش را به اشتراک گذاشته است. وي در سال 1966 در جزيره‌اي در آلاسکا به دنيا آمد. جزيره‌اي تاريک که هميشه هوا ابري و باراني بود و آن‌ها فقط دو هفته در سال خورشيد را مي‌ديدند. بدين ترتيب تجربه‌ي شخصي او که از مناظر و آب‌وهواي آلاسکا در جزيره‌ي کاريبو مشهود است و بدين دليل واقعي به نظر مي‌رسد چون با پوست و گوشت و استخوان درک شده است. چه‌بسا شخصيت اصلي اين کتاب آلاسکاست؛ چشم‌انداز سياه و خشن و وحشي اين منطقه!