جنبش صليبي در قرن‌هاي يازده تا سيزده ميلادي فصل مهمي از تاريخ مسيحيت، اروپاي غربي و شرق درياي مديترانه است. جنگ‌هايي که متوليان کليساي مغرب‌زمين با استناد به متون مقدس ضرورت آن را توجيه و سياستمداران و شواليه‌هاي اروپا «براي فرار از بحران‌هاي داخلي» آن را نمايندگي و راهبري مي‌کردند. اين جنبش به پشتوانه‌ي ايده‌ي «مردن براي مسيح»، که براي مسيحيان تصوري زيبا بود، شکل گرفت. جنگ‌هايي که به تعبير ادوارد گيبون هم ثروت اروپاي غربي را مکيد و هم جان انسان‌هايي را گرفت که مي‌توانستند روابط دوستانه‌اي با دنياي اسلام برقرار سازند. کتاب حاضر، که تأليفي درخور توجه به قلم تاريخداني ايراني، دکتر عبدالله ناصري طاهري (متولد ????) است، جدال گفتماني بين مورخان پيشين مسلمان، مسلمانان غيرمورخ و مورخان مسيحي معاصر اين جنبش را بادقت و براساس منابع متعدد و معتبر واکاوي و تحليل کرده است.