کمتر پيش مي‌آيد که فلاسفه به خاطر انديشه‌شان جان بدهند، آخر معمولا کسي آن‌ها را جدي نمي‌گيرد و بهايي که بايد براي صراحتشان بپردازند بيش از چند بخيه نيست. ولي مرگ خودخواسته‌شان، هرقدر هم نادر باشد، شايسته توجه است، چون نفوذ مهيبي بر نسل‌هاي بعد مي‌گذارد. اين فيلسوف شهيدان گويي شنيده‌اند که مرگ گرانبهاترين چيزي است که به انسان داده‌اند و خوب مي‌دانند که «نابجا مردن» نهايت بي‌تقوايي است. شيوه مردن آن‌ها هنر زندگي و راه و رسم فلسفه‌ورزي‌ شان است. کاستيکا براداتان، در اين کتاب، تاريخ فلسفه را براي يافتن اين فيلسوفان جست وجو مي‌کند تا عصاره هر تفکري را نه در نوشته‌هاي فلاسفه که در زندگي و مرگشان پيدا کند.