وقتي همه چيز فرومي‌پاشد نوعي آزمون است و همچنين نوعي شفا. فكر مي‌كنيم نكته اين است كه چگونه اين آزمون را پشت سر بگذاريم يا از آن سربلند بيرون بياييم، اما حقيقت اين است كه مسائل واقعا حل نمي‌شوند. جفت و جور مي‌شوند و به هم مي‌ريزند. بعد دوباره به هم مي‌آيند و دوباره فرومي‌پاشند. همين‌طوري است. شفا آنجاست كه اجازه دهيم فضاي كافي براي همه اين‌ها فراهم باشد؛ جا براي سوگواري، براي گشودگي، براي بيچارگي، براي شادابي.