اين کلمات اغلب توسط پاپا، ماما ، پدربزرگ و حتي مادر‌بزرگ استفاده مي‌شد: يدک! جانشين ! هيچ منطقي پشت اين کلمات نبود، اما خب هيچ ابهامي نيز وجود نداشت. من سايه پشتيبان و در نهايت در درجه دوم اهميت قرار داشتم اگر اتفاقي براي ويلي ميفتاد من وارث مي‌شدم . يکي ديگر از دلايل بدنيا آمدنم اين بود تا تضميني براي سلامت ويلي باشم. اهداي کليه، تزريق خون ، مغز استخوان و.. . همه اين‌ها از ابتداي زندگي به صراحت برايم گفته و تکرار مي‌شد. در تولد بيست سالگي‌ام حرف‌هاي پاپا به ماما را شنيدم که مي‌گفت فوق‌العاده است! شما به من يک يدک هديه داده‌ايد ديگر خيالم راحت است.