يادداشت والتر بنيامين درباره رساله ژيزل فروندژيزل فروند در اين جستار نشان مي‌دهد که رشد عکاسي برآمده از گسترش بورژوازي است؛ نوشتار او مي‌تواند اين پيوند متقابل با تاريخ پرتره را به نحو موفقي تبيين کند. نويسنده از تکنيک بسيار رايج پرتره در رژيم قديم و مينياتور گران‌قيمت روي عاج مي‌آغازد و فرايندهاي مختلفي را شرح مي‌دهد که از حدود سال 1780، يعني شصت سال پيش از اختراع عکاسي، در راستاي شتاب بخشي به فرايند ساخت، کاهش قيمت و متعاقباً افزايش تقاضا براي پرتره طي شده است. هنگامي که فيزيونوترِس را به عنوان حلق? واسط ميان پرتره در مينياتور و ثبت عکس توصيف مي‌کند، به شيوه‌اي مثال‌زدني نشان مي‌دهد که چگونه يافته‌هاي تکنيکي با نقطه‌نظر اجتماعي به وضوح هم‌پوشاني دارد. نويسنده سپس شرح مي‌دهد که چگونه تکامل فني با نُرم‌هاي از لحاظ اجتماعي سازگار خود در عکاسي و با دسترس‌پذير ساختن پرتره نزد اقشار وسيع بورژوازي به هم مي‌رسند. او نشان مي‌دهد که چگونه در ميان نقاشان، مينياتوريست‌ها نخستين قربانيان عکاسي بودند. سرانجام، اين تقابل تئوريک ميان نقاشي و عکاسي در حدود اواسط قرن را به دقت بازگو مي‌کند. پرسش «آيا عکاسي يک هنر است »، موضوع مباحث? پرشور آن زمان ميان مرداني چون لامارتين، دولاکروا و بودلر بود. بااين‌حال، پرسش تمهيدي آن مطرح نمي‌شد: آيا اختراع عکاسي خصلت کلي هنر را دگرگون نساخته مؤلف عنصر اساسي را به خوبي ديده است. او توجه دارد که شمار فراوان عکاسان نخستين که هي چگونه جاه‌طلبي در اين حرفه نداشتند و تنها در حلق? تنگي از دوستانشان پرده از آثارشان برمي داشتند، در چه سطح هنري قرار مي گيرند. «دقيقاً همان کساني عکاسي را به يک فعاليت تجاري بدل ساختند که آرزوي در شمار هنر آمدنش را مي‌پروراندند.»