ثانيه‌ها خيلي بي‌حياتر از آني هستند كه بخواهند تولد لحظه‌اي‌شان را فرياد بكشند. خدا بيامرزد پدر و مادر كسي را كه يك جوري پاي عقربه‌ي ثانيه شمار را به ساعت‌ها باز كرد. هر كه بود آن‌قدر مرد بود كه هم خودش گذشت ثانيه‌ها را باور كرد و هم تمام جانش را كند تا به باقي همنوعانش بفهماند عمر همه‌ي جانوران، عمر با معنا يا شايد هم بي‌معناي آن همه آدم، و عمر كره‌اي كه رويش قدم بر مي‌دارند، از جمع شدن همين واحدهاي كوچك به ظاهر بي‌آزار به وجود آمده. حالا كه راهي نبود تا اين مخترع شريف جلو گذشت قطره قطره‌ي آن‌ها را بگيرد، فقط مي‌توانست با يك مشت پيچ و مهره‌ي ظريف، صداي تيك و تاكي ضعيف را مثل زنجير به پاي آن لحظه‌هاي مجرد ببندد تا حداقل انسان صداي نابودي و برگشت‌ناپذيري « همين حالا» را بشنود.