اين كتاب با روشي نو و يگانه رديف ميرزا عبدالله، يكي از معتبرترين روايت‌هاي رديف موسيقي ايراني و در عين حال رايج‌ترين آن‌ها را، تحليل و بررسي مي‌كند. ويژگي اين روش نگاه به رديف موسيقي دستگاهي ايران به مثابه 1 زبان موسيقايي خاص است. مولف با تدوين نقشه‌اي عيني از رديف، به بررسي آن از زواياي مختلف مي‌پردازد و در نهايت ارائه دستور زبان خاصي را براي موسيقي ايراني مد نظر دارد.