جادوگر روي دماغش زگيل گنده نداشت. به جليقه‌اش شصت تا سنجاق قفلي نزده بود. دندان‌هاي دراز و كرم‌خورده نداشت و لا به لاي موهايش فضله موش نبود. مهم‌تر از همه اين كه قوزي و خميده نبود. دماغو نبود و خروپف نمي‌كرد. تنش معطر بود و هر كس او را مي‌ديد عاشقش مي‌شد. اما مگر تا آن روز كسي او را ديده بود كه عاشقش بشود؟