نوشتار حاضر در تلاش معرفي و تا اندازه‌اي بررسي نمونه‌هايي از تصويرپردازي كودك در اين حيطه‌هاي ادبيات ايران است: نوشته‌هاي كهن و اسطوره‌اي (چند نمونه)، ادبيات حماسي (نمونه‌ها: شاهنامه)، ادبيات پند و اندرز (نمونه: گلستان و بوستان) و سرانجام، ادبيات عامه (شامل يك نمونه هزار و يك‌شب و چند قصه عاميانه). گفتني است كه اين نمونه‌ها صرفا تصويرهايي را باز مي‌نمايند كه تعميم آن‌ها به كل ادبيات يا حتي به هر حيطه ياد شده نيز ادعايي گزاف و به دور از اصول خواهد بود.