وقتي از شهري‌شدن حرف مي‌زنيم، شايد تصورمان مربوط به بعد از مدرنيته‌ باشد؛ زماني که علم و هنر و تمدن رشد کرد و شهرنشيني به‌شکل امروز رونق يافت. اما شايد تصور نکنيد که شهرنشيني به‌ شکل و شمايل امروزي قدمتي شش‌هزارساله دارد و به دوران باستان مي‌رسد. نقشه‌هاي شهرها و ساخت‌وسازهاي باستاني چنان شبيه شهرهايي امروزي است که به نظر مي رسد انگار از قديم هميشه همين رويه براي شهرسازي وجود داشته است. شايد باورتان نشود ازدحام جمعيت، آلودگي، سروصدا، جرم و جنايت، کمبود آب، نبود پشتيباني فاضلاب، خيابان‌هاي کثيف و هزينه‌هاي بالاي زندگي ازجمله معايبي بود که ساکنان اولين شهرها در شش‌هزار سال پيش با آن مواجه بودند. در طي ميليون‌ها سال، نياکان ما از زندگي پراکنده در طبيعت، به‌سمت يکجانشيني رو آوردند و رفته‌رفته، به وسايل بيشتري براي بقا نياز داشتند. مونيکا لوئيز اسميت، باستان‌شناس، مردم شناس و مورخ آمريکايي شهرهاي باستاني و فعاليت‌هاي خانگي آن‎هاست. او در تازه‌ترين اثر منتشرشده‌اش، به‌نام "تاريخ شش‌هزارساله شهرنشيني" از اولين تلاش‌هاي مردم باستان، براي تطبيق با زندگي شهري مي‌نويسد. در واقع در اين کتاب مي خوانيم که تمام آن‌چه که ما به‌عنوان يافته‌هاي مدرنيته و زندگي شهري مي‌شناسيم، مربوط به ما نيست و دستاورد نياکانمان است. از دوربين مداربسته گرفته تا جمع‌آوري مکانيزه پسماندها و سيستم تصفيه فاضلاب خانگي؛ همه‌وهمه در اولين شهرهاي جهان، توسط مردمي که به‌تازگي به يکجانشيني رو آورده بودند، ابداع و استفاده مي شده است. اين کتاب با تحقيق درباره ابداعات شهري و بررسي دقيق شکل‌گيري آن‌ها، تصوير قابل‌توجه ي از تاريخچه شهرنشيني و زندگي در خارج از روستاها و طبيعت به ما ارائه مي‌کند. کتاب "تاريخ شش‌هزارساله شهرنشيني" با ترجمه روان و تخصصي قدسي توکلي‌معين، در دسترس خوانندگان قرار گرفته است.