در «تاريخ واژگون موسيقي» چيزهايي مي‌بينيد که در کمتر کتابي با عنوان «تاريخ موسيقي» يافت مي‌شوند. خرده‌روايت‌هاي جذاب، ديدگاه‌هاي ناب و قابل‌تامل، کشف و بيرون‌کشيدن الگوها و روابط پنهان و… . اين البته نه مزيت شاخص اين کتاب است و نه هدف اصلي آن. تاريخ را بَرنده‌ها مي‌نويسند؛ شايد معروف‌ترين جمله درباره‌ي تاريخ و تاريخ‌نگاري باشد. اما وقتي به تاريخ موسيقي مي‌رسيم، برنده کيست؟ اصلاً چه نبردي در ميان است و جنگ بر سر چيست که بخواهد برنده‌اي داشته باشد؟ خب اين را مي‌توان همان تم اصلي کتاب دانست. شناسايي جنگي به بلنداي تاريخ که از دوره‌ي ميان‌رودان و يونان باستان تا به همين امروز در جريان بوده است. اين نبرد را با اسامي گوناگوني مي‌شناسند و در گذر هر دوره رنگ‌و‌بوي تازه‌اي به خود مي‌گيرد.